Hazreti Musa bir gün bir başına dağları dolanırken,uzaktan yoksul ve
yanlız bir çoban görmüş.Çoban dizüstü çökmüş,ellerini semaya açıp dua
etmekteymiş.Bu durum Musa''nın çok hoşuna gitmiş ama yaklaşım da çobanın
duasını duyunca afallamış.
*Kurban olduğum Allah''ım.Seni ne kadar
severim,bir bilsen.Ne istersen yaparım,yeter ki Sen iste.Sürüdeki en
yağlı koyunu kes desen,gözümü kırpmadan keserim Senin için .Koyun
kavurması güzeldir Allah''ım kuyruk yağını da alır pilavına
katarsın,tadından yenmez olur.*
Musa duaya kulak kabartarak çobana
yaklaşır.
"Yeter ki Sen dinle,ayaklarını yıkarım.Kulaklarını
temizler,bitlerini ayıklarım.Ne kadar çok severim ben Seni.Sana çok
hayranım!"
Duydukları karşısında Musa öfkenden küplere binmiş.Bağıra
çağıra kesmiş çobanın duasını: "Sus,seni cahil adam! Ne yaptığını
sanırsın.Allah hiç pilav yer mi? Allah''ın ayakları var mı ki yıkayasın?
Böyle dua mı olurmuş? Külliyen günaha giriyorsun.Derhal tövbe et!"
Çoban,Musa''dan
azar işitince kulaklarına kadar kızarmış,utancından yerin dibine
geçmiş.Özür üstüne özür dilemiş,bir daha böyle kendi kafasına göre dua
etmeyeceğine yeminler etmiş.O gün akşama kadar Musa çobanın yanında
durup ona temel duaları ezberletmiş.Sonra "Allah benden razı olur,iyi bir
iş yaptım" diye düşünüp yoluna devam etmiş.
Ama o gece bir ses
işitmiş.Seslenen Rab imiş.
"Ey,Musa, sen bugün ne yaptın? Sen
ayırmaya mı geldin buluşturmaya mı? Şu garip çobanı azarladın.Onun Bana
ne kadar yakın olduğunu anlayamadın.Ağzından çıkan lafı bilmese de, o
çoban inancında samimiydi.Kalbi temiz,niyeti halisti.Biz kelimelere
bakmayız.Niyete bakarız..Kelimelere bakacak olsak yer yüzünde insan
kalmazdı! Biz çobandan razıydık.Başkasına medih olan söz sana zemdir.Ona
bal olan sana zehirdir.Sen işittiklerini inkar ve küfür saydın ama
bilsen ki bir kabahati varsa bile,ne tatli kabahattir onunki."
Musa
hatasını anlamış.Ertesi gün güneş doğar doğmaz çobanı görmek için tekrar
dağa çıkmış.Çoban yine duaya durmuşmuş.Ama dünkü
heyecanından,samimiyetnden eser yokmuş artık.Öğrettiği gibi yakarmaya
gayret gösterdiğinden,aman yanlış bir laf etmeyeyim diye
takılıyor,kekeliyor,terliyormuş.Musa,çobana ettiğinden pişman olup
sırtını okşamış ve demiş ki: "Ey dost,ben hatalıyım,ne olur
afet,Bildiğin gibi dua et.Allah''ın nazarında böylesi daha kıymetlidir.
Çoban,Musa''dan bunları işitince hayrete düşmüş ama bir o kadar da
rahatlamış.Ne var ki o artık bir üst aşamaya vasıl olmuş
olduğundan,masum,inkarına,tatlı günahına dönmeyip,Musa''nın öğrettiği
ezbercilik de kalmayıp,tüm bunların ötesine geçmiş.Rabb''ine yakın mutlu
mesut,mübarek bir hayat sürmüş.

Elif ŞAFAK'ın Aşk adlı
kitabından...